مسیر منتهی به ساخت دستگاه نوردسیک
تحلیل‌گر هماهنگ کلوین
لرد کلوین از ماشین‌های محاسباتی استفاده کرد تا جزر و مد دریا را پیش‌بینی کند – که برای کشوری محصور میان دریاها بسیار حیاتی است! او توانست به کمک جمع‌کننده‌ها (یا انتگرال‌گیرها) معادلات تفاضلی را حل کند، اما گشتاور محدودشان از کاربری دستگاه می‌کاست.
مسیر منتهی به ساخت دستگاه نوردسیک
تحلیل‌گر تفاضلی یک نقطۀ عطف در مسیری بود که مدت‌ها پیش با ساخت جمع‌کننده یا انتگرال‌گیر آغاز شده بود؛ جزئی بسیار مهم در ابزارهای اندازه‌گیری که در آن دوره مساحت‌سنج (پلانیمتر) خوانده می‌شد. یوهان مراتین هرمان، که متخصص مثلثات در باواریا بود، در سال 1814 یک مساحت‌سنج اولیه ساخت. اما مساحت‌سنج‌ها چندان اقبال عمومی نیافتند، تا این‌که کسپر وتلی در 1849 نمونه‌ای مشهورتر را ساخت که مبتنی‌بر جمع‌کننده‌های بهبودیافتۀ چرخی-دیسکی بود. در 1876 مهندس اسکاتلندی، جیمز تامسون، یک جمع‌کنندۀ ساده‌شده را معرفی کرد و اصطلاح «جمع‌کننده(انتگرال‌گیر)» را نیز او پیشنهاد کرد. برادر تامسون، لرد کلوین، متوجه ارزش این ابزار به عنوان یک وسیلۀ ریاضیاتی عام‌منظوره شد.
جمع‌کنندهٔ مکانیکیِ جی. آمسلر-لافون
وسیله‌های پیچیده‌ای از این نوع اغلب در طراحی کشتی به کار می‌رفتند. مهندسان می‌توانستند با اندازه‌گیریِ مساحت تصویر طراحی‌شدۀ نماهای جانبیِ تنۀ کشتی، اطلاعات لازم برای تعیین ظرفیت کشتی و نیز مرکز ثقل آن به دست آورند؛ عواملی که درجۀ استحکام و پایداری کشتی را در دریا مشخص می‌کنند.
طراحی دستی از جمع‌کنندهٔ مکانیکیِ جی. آمسلر-لافون
وسیله‌های پیچیده‌ای از این نوع اغلب در طراحی کشتی به کار می‌رفتند. مهندسان می‌توانستند با اندازه‌گیریِ مساحت تصویر طراحی‌شدۀ نماهای جانبیِ تنۀ کشتی، اطلاعات لازم برای تعیین ظرفیت کشتی و نیز مرکز ثقل آن به دست آورند؛ عواملی که درجۀ استحکام و پایداری کشتی را در دریا مشخص می‌کنند.
مساحت‌سنج چیست؟
مساحت‌سنج‌ها ابزارهایی هستند برای اندازه‌گیری مساحت اشکال دوبعدی روی یک سطح (نام انگلیسیِ پلانیمتر از ترکیب پلین به معنای سطح و متر به معنای اندازه‌گیر ساخته شده است). نحوۀ کارشان معمولاً بدین شکل است که نشانگر را روی خط محیطی حرکت می‌دادند و بدین طریق وسیلۀ اندازه‌گیری را به کار می‌انداختند.
مساحت‌سنج
در نیمۀ دوم قرن نوزدهم بود که مساحت‌سنج‌ها به شکل تجاری در دسترس عموم قرار گرفتند. محبوب‌ترین سبک، مساحت‌سنج قطبی بود، که در آن، اتصال یا جنبانۀ اصلی نسبت به یک نقطۀ ثابت حرکت می‌کرد. مساحت‌سنج‌های مدرن اغلب از فناوری الکترونیکی دیجیتالی بهره می‌برند.
مساحت‌سنج کویفل و اسر
شرکت کویفل و اِسِر تولیدکنندۀ اقلام طراحی و ابزارهای ریاضیاتی بود. گرچه خط‌کش‌های مهندسی‌شان مشهورتر است، اما آن‌ها مساحت‌سنج هم می‌ساختند. اما در دورۀ گذار به فناوری الکترونیکی، شرکت دوام نیاورد و پس از 120 سال فعالیت در 1987 بسته شد.