محاسبات آنالوگ ... روی دستگاه‌های دیجیتال
محاسبات آنالوگ ... روی دستگاه‌های دیجیتال
مادیدا که برای یک پروژۀ طراحی موشک هسته‌ای ایجاد شد، از فناوری الکترونیک دیجیتال بهره می‌برد. شیارهای روی یک طبلۀ مغناطیسی عمل انتگرال‌گیری ریاضیاتی را انجام می‌داد. مادیدا را از این سمت آمریکا به آن سمت بردند تا آن را به جان فون نیومن نشان دهند؛ او از دیدن این دستگاه شگفت‌زده شده بود.
محاسبات آنالوگ ... روی دستگاه‌های دیجیتال
مهندسان شرکت هواپیمایی نورث‌راپ در 1949 دریافتند که محاسبات آنالوگ را می‌توان به شیوۀ دیجیتال انجام داد؛ بدین طریق که به جای انتگرال‌گیرهای چرخی-دیسکیِ مکانیکیِ مورد استفاده در تحلیل‌گرهای تفاضلی، از جمع‌کننده‌های دودویی استفاده شود. این «تحلیل‌گرهای تفاضلی دیجیتال» (DDA) رایانه‌هایی دیجیتال بودند که مثل رایانه‌های آنالوگ عمل می‌کردند و در عین حال دقیق‌تر هم بودند. از آن‌ها برای کنترل بلادرنگ استفاده می‌شد و نیز در شبیه‌سازی طراحی‌های هواپیما و موشک – معمولاً آن‌ها را با رایانه‌های دیجیتال عام‌منظوره که کندتر بودند، تزویج می‌کردند. یک دوجین کارمند نورث‌راپ شرکت پژوهش‌های رایانه‌‌ای را تشکیل دادند تا DDAهای کوچک هوابرد بسازند. موشک پولاریس از یکی از اولین رایانه‌های دیجیتال برای هدایت مستقل بهره برد.
نمایش کارکرد مادیدا به مشتریان
شرکت نورث‌راپ اوایل چندان مایل نبود مادیدا را به یک محصول تجاری تبدیل کند. اما در اواخر سال 1952 شش عدد از آن‌ها فروخته شده بود و بدین ترتیب مادیدا محبوب‌ترین رایانهٔ الکترونیکی دیجیتالی بود که به شکل تجاری عرضه شده بود. هیچ رایانهٔ دیگری تا آن زمان این قدر فروش نرفته بود.
رایانه ترایس (TRICE)
ترایس برخلاف دیگر DDAها (تحلیل‌گر تفاضلی دیجیتال) عملیات‌های محاسباتی را به شکل موازی انجام می‌داد، که بیشتر شبیه رایانه‌های آنالوگ سنتی بود. هر ماژول یک عنصر محاسباتی حالت جامد بود که به شکل مستقل عمل می‌کرد. DDAهایی که هر عملیات محاسباتی را به شکل ترتیبی پردازش می‌کردند، ارزان‌تر بودند اما در عین حال کندتر بودند.
تبلیغات ترایس برگرفته از نشریۀ دیتامیشن
ترایس نقطۀ اوج DDAهای (تحلیل‌گرهای تفاضلی دیجیتالی) هیبریدی بزرگ بود. قیمت 89،500 دلاری صرفاً بابت سیستم راه‌انداز بود. مشتریان این دستگاه شرکت‌هایی بودند مثل نورث آمریکن و ناسا.
