ظهور لپ‌تاپ‌ها
رایانۀ قابل‌حمل مکینتاش
بسیاری منتظر عرضۀ رایانۀ قابل‌حمل مکینتاش بودند، زیرا سال‌ها بود که رقبای اپل محصولات قابل‌حمل‌شان را به بازار عرضه کرده بودند. ولی اپل نتوانست به انتظارها پاسخ درخوری بدهد. محصول نهایی بیش از حد گران (6500 دلار) و بیش از حد سنگین بود (بیش از 7 کیلوگرم). این‌ها یک شکست تجاری را رقم زد.
ظهور لپ‌تاپ‌ها
رایانه‌های قابل‌حملی نظیر آزبورن، که اصطلاحا مشهور به رایانه‌های قابل‌حمل لاگیبل (luggable) بودند، وزنی بسیار بیشتر از رایانه‌های تخت نظیر TRS-80 و HX-20 داشتند. ضمنا برای استفاده از آن‌ها نیاز بود در محل خاصی مستقر شوند و به عنوان مثال نمی‌شد با آن‌ها در هنگام سفر کار کرد. رایانه‌های با طراحی تخت این مشکلات را نداشتند، ولی به نسبت رایانه‌های لاگیبل قابلیت‌های کمتری داشتند. در 1982 برخی از بهترین ویژگی‌های این دو گروه از رایانه‌ها، در رایانه‌های آشنایی که به نام لپ‌تاپ می‌شناسیم جمع شدند. لپ‌تاپ‌ها اگر چه به اندازۀ رایانه‌های تخت ارزان و سبک نبودند، با این حال نرم‌افزارهای استاندارد رایانه‌های رومیزی را اجرا می‌کردند. طراحی لپ‌تاپ‌ها شامل ابتکارات جدیدی نیز بود: صفحه‌نمایش بزرگی روی یک مفصل می‌چرخید و کل صفحه‌کلید را می‌پوشاند، که باعث کاهش ابعاد دستگاه و تامین محافظت از دیگر قطعات دستگاه می‌شد؛ همچنین یک نمایشگر مناسب برای فعالیت‌های جدی‌تر نیز فراهم می‌کرد. با گذر سال‌ها لپ‌تاپ‌ها مدام قدرتمندتر و ارزان‌تر شدند، تا جایی که از دستگاه‌های خاص تبدیل به ابزارهای روزمره و همگانی شدند.
تبلیغ گاویلن
گاویلن به عنوان جانشینی برای رایانه‌های شخصی رومیزی معرفی می‌شد. چاپگر قابل‌حمل نیز جزو لوازم جانبی اختیاری‌اش بود. از جمله نوآوری‌های آن یکی صفحۀ لمسی جانشین ماوس بود (که البته تا یک دهه بعد متداول نشد)، و دیگری رابطی گرافیکی که بر روی ام‌اس-داس اجرا می‌شد.
رایانۀ همراه گاویلن (Gavilan)
گاویلن یکی از اولین لپ‌تاپ های «تاشو» (clamshell) بود. گاویلن صفحه‌نمایش مفصل‌دار داشت که می‌شد آن را به روی صفحه‌کلید تا کرد. این رایانه سیستم‌عامل ام‌اس-داس را اجرا می‌کرد ولی فقط تا حدودی سازگار با آی‌بی‌ام بود.
تبلیغ گرید
در یک حرکت نمایشی، جان النبای مدیر عامل شرکت گرید رایانۀ کمپس خود را روی میز جلوی خودش گذاشته بود. آدام آزبورن و دیگر مدیران، قبل از این‌که او در لپ‌تاپ را باز کند نفهمیده بودند که این یک رایانه است.
لپ‌تاپ گرید کمپس (GRiD Compass)
این لپ‌تاپ براق و گران، در میان نسل نخست لپ‌تاپ‌های تاشو موفق‌ترین‌شان بود. شرکت سازنده‌اش سال‌ها بابت طراحی این لپ‌تاپ حق امتیاز دریافت کرد. نسخه‌های اولیۀ گرید کمپس بدون باتری بودند.
رایانه شخصی پوکت (Poqet)
ساب‌نوت‌بوک‌ها (Subnotebooks) و پالم‌تاپ‌ها (Palmtops) نظیر این رایانۀ شخصی پوکت، اندازه‌ای ناجور داشتند: قدری بزرگتر از رایانه‌های دستی اما کوچک‌تر از لپ‌تاپ. این نوع رایانه‌ها تا دهۀ 2000 طرفدار چندانی نداشتند و در این دهه با ظهور نت‌بوک‌ها اوج گرفتند.
طراحی خوب، ظاهر خوب ... کسب‌وکار خوب!
لپ‌تاپ‌ها ساخته شدند تا مفید و کاربردی باشند. طراحی هوشمندانه در نهایت آن‌ها را مد کرد و به این ترتیب ابزارهایی که در اصل برای کارهای جدی ساخته شده بودند به اقلام مصرفی شیک و رشک‌برانگیز تبدیل شدند. سری پاوربوک‌های اپل با تلفیق ایده‌های نوآورانه با سیستم‌عامل مکینتاش به پیشرفت در این حوزه کمک کردند. از جمله ویژگی‌های نوآورانۀ این سری اپل، گوی هدایت‌گر ماوس (Trackball) یا صفحۀ لمسی جایگزین ماوس (Trackpad) در جلوی صفحه‌کلید و ایجاد فضایی در هر دو طرف برای استراحت مچ بود تا کاربران بتوانند به معنای دقیق کلمه لپ‌تاپ را روی پاهای خود گذشته و استفاده کنند (کلمۀ لپ‌تاپ به معنای ساده یعنی چیزی که بتوان روی پاها گذاشت و استفاده کرد). این ایده تقریباً در سراسر جهان پذیرفته شد. سری ثینک‌پد آی‌بی‌ام که به رنگ سیاه مات عرضه می‌شد، سبک طراحی ظریف را با یک ابتکار دیگر ترکیب کرد: دستۀ هدایت‌گر ماوس (Trackpoint).
پاوربوک 140
پاوربوک اولین نسخۀ موفق لپ‌تاپ مکینتاش اپل بود. این شرکت از کامپک و توشیبا در بازار رایانه‌های قابل‌حمل پیشی گرفت و در سال اول بیش از یک میلیارد دلار فروش داشت. طراحی براق آن بر بسیاری از لپ‌تاپ‌های بعدی تأثیر گذاشت.
تبلیغات پاوربوک
تبلیغات پاوربوک همه نوع کاربر را به تصویر می‌کشید، نه فقط آن‌هایی را که اهل فن یا کسب‌وکار بودند. پاوربوک طیفی از رایانه‌های همراه را به بازار عرضه کرد که از مدل پاوربوک 100 شروع شد ( این مدل به زودی با رایانه موسوم به اپل-دوو جایگزین شد) و به پاوربوک180 رسید که می‌توانست جایگزین رایانه رومیزی باشد.
ثینک‌پد 701 با صفحه‌کلید پروانه‌ای
موفقیت ثینک‌پد باعث ایجاد یک نشان تجاری ماندگار شد که بعدها به شرکت چینی لنووو فروخته شد. صفحه‌کلیدی که از دو طرف گسترده شده بود یک موفقیت در طراحی محسوب می‌شد، هرچند بعدها با عرضۀ رایانه‌های عریض‌تر با صفحه‌نمایش بزرگتر این ابتکار غیرضروری شد.
لپ تاپ اپل-دوو (Apple Duo) با سکو
اپل-دوو کوچک‌تر و سبک‌تر از پاوربوک بود و درگاه‌های کمتری داشت. اتصال آن به یک سکوی اتصال (پاور داک) آن را به قلب یک سیستم رومیزی با امکان اتصال به صفحه‌کلید، ماوس، نمایشگر، چاپگر و موارد دیگر تبدیل می‌کرد.