آیا قلم بهتر از صفحه‌کلید است؟
داستان مصور دربارۀ رایانۀ همراه نیوتن در نشریۀ دونس‌بری
این داستان مصور، مشخصا رایانۀ همراه نیوتن را به سخره گرفته است، اما این انتقاد به بسیاری از رایانه‌هایی وارد بود که در آن زمان با قلم کار می‌کردند.
آیا قلم بهتر از صفحه‌کلید است؟
به نظر می‌رسید قلم بهتر از صفحه‌کلید باشد. در دورانی که بیشتر مدیران عادت به تایپ کردن نداشتند و رایانه‌های کوچک تازه به بازار آمده بودند، این ایده که رایانه‌ها باید هرچه بیشتر به ابزار آشنای کاغذ و قلم شبیه باشند، منطقی به نظر می‌رسید. در دهۀ 1980 کارآفرینانِ مشتاق، مخترعین را قانع کردند که رایانه‌های همراهِ مبتنی بر قلم موج بعدی در دنیای رایانه‌های همراه خواهند بود. شرکت‌های بسیاری به این ایده امید بسته بودند. ولی اولین محصول‌ها مانند رایانۀ همراه اِئو و همچنین رایانۀ همراه نیوتن محصول اپل، بزرگ، گران و کند بودند و در تشخیص دستخط بد عمل می‌کردند. اگر فروش این ابزارها را در بازارهای تخصصی نادیده بگیریم، نسل اول رایانه‌های مبتنی بر قلم به لحاظ تجاری یک شکست بودند. یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری انجام شده در صنعت رایانه به همین دلیل دود شد و به هوا رفت.
تبلت گریدپد
گریدپد اولین تبلت تجاری نبود؛ رایت-تاپ (Write-Top) لینوس قبل از آن به بازار آمده بود. ولی گریدپد اولین تجربۀ موفقیت‌آمیز این نوع رایانه‌ها بود. این دستگاه توسط جف هاکینز طراحی شده بود.
نمونۀ اولیه گریدپد (Cardboard GRiDpad Convertible)
هاکینز می‌خواست محصول طراحی‌شده‌اش هم به عنوان تبلت بهترین باشد هم به عنوان لپ‌تاپ: یعنی قرار بود وقتی دستگاه باز شده است به عنوان یک تبلت مبتنی بر قلم عمل کند و در غیر این صورت یک لپ‌تاپ کامل باشد. این نمونۀ اولیه به او کمک کرد پیچیدگی‌های چنین سیستمی را متوجه شود.
نیوتن
پروژۀ نیوتن بیشتر یک پروژۀ تفننی برای مدیر‌عامل اپل محسوب می‌شد. تلاشی هوشمندانه برای تحقق بخشیدن به رویای رایانه‌های مبتنی بر قلم. این دستگاه مثل تبلت اِئو طراحی زیبایی داشت، اما ایرادات اِئو را تکرار کرده بود: در تشخیص دستخط اصلا خوب نبود و قیمت بالایی هم داشت.
نیوتن محصولی از شرکت اپل، بر جلد نشریۀ مک‌ورلد
بعد از شش سال کار بر روی پروژۀ نیوتن و صرف حدود 100 میلیون دلار برای توسعۀ آن، نیوتن عرضه شد. هنگامی که نیوتن در سال 1993 وارد شد، بسیاری انتظار این دستگاه را می‌کشیدند.
اِئو 440 (EO 440)
اِئو از سیستم‌عامل پیچیدۀ پن‌پوینت (PenPoint) استفاده می‌کرد که یکی از اولین سیستم‌عامل‌هایی بود که برای تبلت‌های گرافیکی توسعه یافته بود. اِئو که تبلتی با امکانات کامل و مودم بی‌سیم بود، آیندۀ صنعت رایانه را نشان می‌داد. اما در بازار شکست خورد.
«و در تحقیقات میدانی مشخص شد که مردم نحوۀ استفادۀ صحیح از دستگاه را نمی‌دانند. ماموران بیمه وقتی به محل طوفان و بلایای طبیعی می‌رفتند حتی گاهی موقع زانو زدن روی گل‌ولای، از تبلت به عنوان تشکچه‌ای استفاده می‌کردند تا از شلوارشان در مقابل کثیف شدن محافظت کند» - استیو هام، در توصیف تبلت ثینک‌پد در نشر
قلم هوشمند پالس
درون این قلم، ابزارهای مختلفی جاسازی شده بود: یک رایانه، دستگاه ضبط صوت، و دوربین مادون قرمز برای تشخیص دستخطی که بر روی کاغذ مخصوص نوشته شده بود. این قلم قادر بود هر آن‌چه نوشته است را ضبط کند تا بعدها بتوان آن را درون رایانه بارگذاری کرد و با صدایی که ضبط شده بود هماهنگ‌اش کرد.
آپس دیاد 2 - دستگاه جمع‌آوری اطلاعات تحویل (UPS DIAD II)
در سال 1991 رانندگان شرکت آپس شروع به استفاده از رایانه‌های دستی اختصاصی برای ثبت امضا، خواندن بارکد، برنامه‌ریزی مسیرها و تبادل داده‌ها از طریق شبکه‌های تلفن همراه آنالوگ کردند. این رویه باعث شد سالانه در مصرف 59 میلیون صفحه کاغذ صرفه‌جویی شود.
نمونۀ اولیه رایانۀ پسیون (Psion Workabout)
این نمونۀ اولیۀ «اسکلتی» شامل ماژول‌های قابل برداشته شدن بود تا طراح بتواند پیکربندی داخلی آن را ببیند و مدل کند. این رایانه نسخۀ پراستحکا‌م‌تر و صنعتی سری سوم پسیون بود و از این لحاظ بر آن برتری داشت. این دستگاه برای کنترل موجودی، جمع‌آوری سفارشات الکترونیکی و موارد دیگر استفاده می‌شد.
کتاب الکترونیکی نووو-مدیا راکت
در اواخر دهۀ 1990 ظهور کتاب‌خوان‌های معتبر الکترونیکی مانند راکت، باعث شد برخی کارشناسان فناوری پایان صنعت انتشار را به شکل سنتی‌اش پیش‌بینی کنند؛ هر چند برای این پیش‌بینی خیلی زود بود.