نمایشگاه مجازی رایانه‌های همراه

رایانه‌های قابل‌حمل، جلد مجلۀ بایت - 1983

قابل‌حمل کردن رایانه‌ها

از همان زمانی که بشر مشعل حمل می‌کرد و لوح گلی می‌نوشت، در پی راهی بود که بتواند ابزارها و اطلاعات را با خود حمل کند. رایانه‌های اولیه بسیار بزرگ و آسیب‌پذیر و گران بودند و به توان الکتریکی زیادی نیاز داشتند؛ همۀ این ویژگی‌ها موجب شده بود ابزارهایی نباشند که به راحتی بتوان حمل‌شان کرد. قابل‌حمل کردن رایانه‌ها نیاز به فناوری جدید و رابط‌های کاربری نوین و ذهن‌های خلاقی داشت که به کاربردهای جدید رایانه‌ها فکر کنند.

کامپک پرتابل 286 (Compaq Portable 286)

سری وایرلس اریکسون رینجر

پایانه قابل‌حمل سایلنت 700 (Silent 700)

شکل چیزهایی که حمل‌شان می‌کنیم

قابل‌حمل بودن مفهوم مدرنی نیست. بلکه نوعی بازگشت به ریشه‌هایمان است. اجداد چادرنشین ما وسایل قابل نقل‌وانتقال طراحی می‌کردند. به مرور زمان وسایل به شکل و ابعادی در آمدند که تا حد امکان به راحتی حمل شوند. کوچکترینِ این وسایل نظیر ساعت مچی را می‌شد به دست کرد، چاقوهای کوچک می‌شد در جیب گذاشت، اره‌ها را می‌شد به راحتی حمل کرد و توپ‌های جنگی مثل یک وسیلۀ نقلیه قابل‌جابه‌جایی بودند. اولین ابزارهای محاسباتی مکانیکی، از جمله خطکش محاسبه، مسافت‌سنج دریایی و ماشین‌حساب‌های مکانیکی قابل‌حمل بودند. رایانه‌ها تاکنون به همۀ این اشکال ظاهر شده اند. موفق‌ترین رایانه‌ها تا به امروز آن‌هایی هستند که هر کسی می‌تواند به دست بگیرد و حملش کند. رایانه‌های پوشیدنی یا رایانه‌هایی که مثل وسیلۀ نقلیه حرکت می‌کردند به چنان موفقیتی دست پیدا نکرده اند.