رایانه‌های دستی متصل به شبکه
نماگرفتی از مجیک کپ (Magic Cap)
شرکت جنرال مجیک قابلیت اتصال هوشمند به شبکه را کانون اصلی دورنمای خویش قرار داده بود. مجیک کپ به موفقیت تجاری نرسید، ولی پیشگام بسیاری از ویژگی‌های خلاقانۀ رایانش شبکه‌ای بود.
رایانه‌های دستی متصل به شبکه
مسیری که رایانه‌های دستی و تلفن‌های همراه طی می‌کردند در دهۀ 1990 با هم تلاقی کرد. به رایانه‌های دستی امکان ایجاد ارتباط بی‌سیم اضافه شد و گوشی‌ها برخی امکانات رایانه‌ها را دارا شدند. به عنوان مثال اِئو امکان ارسال فکس و ایمیل را پیدا کرد. برنامه‌ریز پسیون دارای امکان اتصال بی‌سیم بود. بر روی گوشی میکروتک ساخت موتورولا یک دفترچه تلفن و یک ماشین‌حساب نصب شده بود. سیستم‌عامل مجیک کپ نیز امکانات کاملی برای قابلیت‌های شبکه‌ای داشت و پیشگام ارائۀ بسیاری از ابزارهای برقراری تماس بود. پالم 7 از طراحی هوشمندانه‌ای استفاده کرد تا امکان وب‌گردی ساده در شبکه‌های کم‌سرعت را برای کاربر فراهم کند. در این طراحی از استاندارد موبیتکس استفاده شده بود. این همان استانداردی بود که در بلک‌بری‌های اولیه برای دسترسی به ایمیل استفاده شد.
مجیک لینک محصول سونی
مجیک لینک (Magic Link) و موتورولا اِن‌ووی (Motorola Envoy) شناخته‌شده‌ترین محصولاتی بودند که با مجیک کپ کار می‌کردند. این دو دستگاه مبتنی بر قلم نبودند و به همین دلیل می‌توان آن‌ها را در دوران خودشان دستگاه‌هایی متفاوت به شمار آورد. کلمه «لینک» در نام دستگاه به اتصال از طریق مودم داخلی اشاره دارد.
پیچر 950 (موتورولا 950)
هدف شرکت «ریسرچ این موشن» (که بعدها بلک‌بری نام گرفت) این بود که امکان دسترسی به ایمیل را در همه جا فراهم کند. برای رسیدن به این هدف آن‌ها از استاندارد موبیتکس استفاده کردند و یک رابط کاربری تر و تمیز به مشتریان عرضه کردند. همچنین محصول آن‌ها صفحه‌کلیدی مینیاتوری داشت که به شکل غافلگیرکننده‌ای راحت و کارآمد بود.
پالم 7
از اواخر دهۀ 1980 تا 1990، سازندگان رایانه‌های دستی مانند گو، پسیون و ریم برای ارتباط داده‌های بی‌سیم با استفاده از شبکه‌های پیجر کم‌سرعت یا شبکه‌های تلفن همراه تلاش‌هایی انجام دادند. پالم 7 همچنین شامل امکانات سادهای برای مرور وب بود.
پالم 7
پالم 7 از جهت رابط کاربری شبیه پالم‌های دیگر بود، ولی قابلیت‌های جدیدی داشت: امکان دسترسی به ایمیل و مرورگر اینترنت.