اروپا و اولین «وب‌های» تولید انبوه
بروشور پرستل
سیستم بریتانیایی ویدئوتکس (Videotex) پرستل که نسبتا هم گران بود، صرفا تا حدی به موفقیت تجاری رسید. گرچه گسترۀ وسیعی از خدمات را ارائه می‌کرد اما صرفا در برخی بازارهای خاص، مثل صنعت مسافربری، کاربرد گسترده‌تر یافت.
اروپا و اولین «وب‌های» تولید انبوه
در 1971 یک گروه در بی‌بی‌سی و سم فدیدا در بریتیش پست آفیس، مستقل از یکدیگر سیستم‌های اطلاعاتی‌ای مشابه وب ساختند که از تلویزیون‌های مرسوم در آن دوره استفاده می‌کرد. سیستم بی‌بی‌سی داده‌ها را روی قسمت استفاده‌نشده‌ای از سیگنال‌های تلویزیونی مخابره می‌کرد و بعدها به خدمات اطلاعاتی تله‌تکست تبدیل شد. سیستم ویدئوتکس پست آفیس از خطوط تلفن استفاده می‌کرد و امید داشت بتواند در حد وب امروزی به گسترۀ وسیعی از کاربران دست یابد. این سیستم مبنای ساخت پرستل در انگلستان و نیز سیستم بسیار موفق مینیتل در فرانسه شد. اما علارغم تلاش‌هایی که در ایالات متحده، کانادا و اروپا انجام شد، سیستم‌های ویدئوتکسی در بیرون از فرانسه چندان توفیقی کسب نکردند.
کامپیوتر MUPID II C2A2 Vtx
موپید گرچه فقط موفقیت نسبی یافت، اما نمایندۀ بالاترین سطح پیشرفت فناورانه در سیستم‌های ویدئوتکس بود. در این سیستم برنامه‌هایی قابل‌بارگذاری، مشابه نمونه‌های امروزی مبتنی بر جاوا، وجود داشت و فقط سیستم ویدئوتکس بود که شبیه وب امروزی دارای پیوندهای ابرمتنی بود. هر پایانه یک پردازنده داشت و از این رو عملا یک پی‌سی متصل به شبکه محسوب می‌شد.
اعلامیۀ همایش ویدئوتکس در آمریکای شمالی
این اعلامیه یادگاری‌ای ست از موج اشتیاق کوتاه‌مدت شرکت‌های تلفنی و خبریِ آمریکای شمالی به سیستم‌های ویدئوتکس. سیستم‌های رقیب و نیز حضور روزافزون پی‌سی‌های خانگی باعث شد این موج خیلی زود فروبنشیند.
مینیتل و تله‌تکست: موفقیت‌های مستمر بلندمدت
خدمات مجانی همواره یکی از بهترین راه‌های جذب مشتری بوده است. در 1981 شرکت تلکام فرانسه پایانه‌های مینیتل را به شکل مجانی عرضه کرد و اولین «وب» تولید انبوه را ایجاد کرد. این سیستم در دهۀ 1990 ده‌ها میلیون کاربر داشت. در 1974 سیستم‌های تله‌تکست که درآمدشان از ناحیۀ تبلیغات بود، به تماشاگران اروپایی اجازه می‌دادند در صفحات اخبار، آب‌وهوا، ورزشی، داده‌های مالی و غیره «گردش» کنند.
کاربر مینیتل
رونق مینیتل در دهۀ 80 پیش‌درآمد رونق دات‌کام بود. اما مدل تجاری‌شان فرق می‌کرد. مشتریان بابت دقایقی که در سیستم مینیتل صرف می‌کردند هزینه پرداخت می‌کردند که در قبض تلفن‌شان می‌آمد؛ شرکت تلکام فرانسه از تولیدکنندگان محتوا بابت میزبانی سایت‌هایشان هزینۀ گزافی می‌گرفت، اما در مقابل پرداخت از جانب کاربران را تضمین می‌کرد.
مینیتل
این پایانه‌های شیک برای سیستم تله‌تل (Teletel) به شکل مجانی به ثبت‌نام‌کنندگان داده می‌شد و «مینیتل» خوانده می‌شدند. سبک پایانه‌های تله‌تل از روی ویدئوتکس‌های انگلیسی اخذ شده بود. صفحه کلید برای کسانی طراحی شده بود که تایپ ده‌انگشتی بلد نبودند.
کنترل‌گر از راه دور تلویزیون
دکمۀ «تله‌تکست» روی کنترل‌گر از راه دور، تلویزیون‌های اروپایی را به حالت متن تعاملی منتقل می‌کرد. کاربر شمارۀ صفحه را با کلیدهای روی کنترل‌گر وارد می‌کرد و بدین شیوه از میان صدها صفحه‌ای که همراه با سیگنال‌های تلویزیونی مخابره می‌شد، یک صفحۀ خاص را انتخاب می‌کرد.
سیستم‌های ویدئوتکس در دسترس کاربران خانگی
سیستم‌های ویدئوتکس اولین سیستم‌های اطلاعاتی شبکه‌ای بودند که در دسترس کاربران خانگی قرار گرفتند. آنها به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده بودند، و حتی برخی از آنها در عصر شبکۀ جهانی وب نیز تا مدت‌ها دوام آوردند. کارت هدیۀ «فرِد» هم آدرس مینیتل دارد و هم آدرس وب.
