برندههای و بازندههای دات کام
وبسایت Pets.com
این وبسایت بابت طراحیاش چندین جایزه برد، اما این شرکت مشهور ظرف کمتر از دو سال بسته شد. چرا؟ هزینۀ تبلیغات، خرید و ارسال اقلام مربوط به حیوانات خانگی چندین برابر بیشتر از درآمد شرکت بود.
برندههای و بازندههای دات کام
پتانسیلهای وب باعث شد یک حباب بزرگ سرمایهگذاری ایجاد شود. این حباب در 2001 ترکید. اما تاثیر این دورۀ رکود دات کام بر همۀ شرکتها یکسان نبود. برخی شرکتها مثل WebVan بدجور زمین خوردند. اما برخی شرکتها دوام آوردند. بعضیها هم مثل آمازون رشد کردند. پس از آن شرکتها در مدلهای کسبوکارشان تجدید نظر کردند، و شرکتهای نوپا به سختی میتوانستند سرمایهگذار پیدا کنند. با این حال گسترش وب متوقف نشد.
Amazon.com کتابفروشی آنلاین
شرکتهایی مثل Pets.com و WebVan مثل خرگوشهای سریعی بودند که مسابقه را با سرعت شروع کردند، اما در مقایسه با آنها شرکت آمازون مثل لاکپشتی بود که در نهایت مسابقه را برد. آمازون را جف بزوس در 1994 تاسیس کرد و تا چهار یا پنج سال بعد از آن انتظار سود نداشت. سودآوری شرکت در 2001 آغاز شد، یعنی درست در اوج رکود دات کام که دیگر شرکتها را زمینگیر کرده بود.
عروسک Pets.com
این شرکت آنلاین فروش اقلام حیوانات خانگی در 1998 راهاندازی شد و از روزی که سهاماش را وارد بازار عمومی کرد تا روز انحلال فقط 268 روز گذشت. برندسازی موفق این شرکت بابت تبلیغات فراوان و عروسکهایش بود.
قاشق بستنیخوریِ Webvan.com
این شرکت را یکی از موسسان Borders Book با حمایت چندین سرمایهگذار مشهور تاسیس کرد. وبون خدمات ارسال خواروبار عرضه میکرد و بعدها به مثال مشهوری برای شرکتهای شکستخورده در دورۀ رکود دات کام تبدیل شد. این شرکت بسیار مشهور و پرمشتری بود، اما هزینههایش از درآمد بسیار بیشتر بود.
کلاهبرداری اینترنتی
فناوریهای جدید با خودشان سبکهای کلاهبرداری جدید هم میآورند. بیش از یک قرن پیش، کلاهبردارها از تلگراف برای کلاهبرداری در بازار سهام و شرطبندی استفاده میکردند. کلاهبرداریهایی که در اوایل راهاندازی شبکههای کامپیوتری انجام میشد عموما آزمون و خطا بود، اما محبوبیت روزافزون وب باعث ایجاد ساختارهای کلاهبرداریای شد که میلیاردها دلار گردش مالی داشتند. نقاط قوت وب و اینترنت – یعنی آزادی بیش از حد، بیساختاری و گشوده به روی همگان – همچنین منشا نقاط ضعفاش نیز محسوب میشود.
سایت بانک جعلی مونترال
ایمیلهای کلاهبرداری اینترنتی افراد بیخبر را به سایتهایی جعلی جذب میکردند، و برای کلاهبرداریهای آتی اطلاعات شخصیشان را جمعآوری میکردند. تنها تفاوت مشهودی که بین سایتهای جعلی و حقیقی وجود داشت، آدرس اینترنتی (URL) آنها بود که گرچه جعلی بود اما باورپذیر بود.