امکان ساخت و مزایای رایانه‌هایی با برنامهٔ ذخیره‌شده بررسی می‌شود
اولین پیش‌نویس در مورد اِدوَک (EDVAC)
فون نویمن به‌واسطهٔ برخوردی اتفاقی با هرمان گلدشتاین در ایستگاه راه‌آهن، از پروژۀ انیاک مطلع شد. او این طرح اولیه را برای ساخت یک رایانهٔ بهتر تهیه کرد.
امکان ساخت و مزایای رایانه‌هایی با برنامهٔ ذخیره‌شده بررسی می‌شود
ماکلی و اکرت فهمیده بودند این‌که انیاک برای حل هر مسئلهٔ جدید باید از نو سیم‌کشی شود یک مشکل اساسی است، اما شرایط اضطراریِ زمان جنگ به آنها اجازه نداد ایدهٔ قرار دادن برنامه‌ها در حافظه را بررسی کنند. جان فون‌نویمنِ ریاضی‌دان، که مشاور پروژه انیاک بود، گزارشی را دربارهٔ جانشین انیاک تهیه کرد و چارچوب مفهومی را برای رایانه‌هایی با برنامهٔ ذخیره‌شده ارائه کرد.
مدرسۀ مهندسی برق مور
حدود 30 محقق در یک دورهٔ آموزشی تابستانی 8 هفته‌ای شرکت کردند که در سال 1946 در مدرسهٔ مهندسی برق مور برگزار شد. آنها در آن دورهٔ آموزشی دربارهٔ انیاک که اخیراً از طبقه‌بندی خارج شده بود، روش‌های عمومی برای ساخت رایانه‌ها و ایدهٔ جدید ذخیرهٔ برنامه‌ها در حافظه که هنوز هیچ‌کس انجام نداده بود، مطالبی شنیدند.
موضوع بین عموم متخصصان مورد بحث قرار می‌گیرد
پس از این‌که انیاک بعد از پایان جنگ جهانی دوم از طبقه‌بندی نظامی خارج شد، مهندسان در سراسر جهان علاقه‌مند شدند در مورد ایده‌های مرتبط با به پژوهش بپردازند. این ماشین چه‌طور کار می‌کرد؟ چه‌طور می‌شد یکی مثل آن یا بهتر از آن ساخت؟ مدرسهٔ مور به چنین سؤالاتی در دوره‌ای هشت‌هفته‌ای پاسخ می‌داد. شرکت در این دوره فقط از طریق دعوت‌نامه ممکن بود. شرکت‌کنندگان که با ایده‌های نو و هیجان‌انگیز نیرو گرفته بودند، بعداً تبدیل به پیش‌گامان فناوری رایانه شدند.