رکورد جدید سرعت
هری هاسکی روبرای اِسوَک نشسته است
هری هاسکی مهندس رایانه‌های انیاک، اِدوَک و اِیس بود و قبل از طراحی اِسوَک (SWAC; Standards Western Automatic Computer) با آلن تورینگ در بریتانیا کار می‌کرد. هاسکی در سال 1948 برای انجام تحلیل‌های عددی به مؤسسهٔ ان‌بی‌اس پیوست.
رکورد جدید سرعت
ادارهٔ ملی استاندارد ایالات متحده که در انتظار جانشین تجاری انیاک بود، در سال 1948 تصمیم گرفت رایانهٔ الکترونیکی خود را بسازد. هنگامی که اِسوَک در سال 1950 تکمیل شد، یعنی یک سال قبل از ماشین IAS پرینستون، سریع‌ترین رایانهٔ جهان بود.
لامپ ویلیامز-کیلبرن استفاده‌شده در اِسوَک
اِسوَک مانند رایانهٔ بِیبی که در منچستر ساخته شده بود از لامپ‌های ویلیامز-کیلبرن به‌عنوان حافظه استفاده می‌کرد. قبل از آن از لامپ‌های موجود در بازار استفاده می‌شد، اما به دلیل لکه‌های پرز میکروسکوپی که بر روی فسفر آن لامپ‌ها ظاهر می‌شد، غیرقابل‌اعتماد تشخیص داده شدند. این لامپ‌ها در یک کارخانهٔ تشک‌سازی ساخته شده بودند که تغییر کاربری داده بود.
علامت ان‌بی‌اِسوَک (NBSWAC)
اداره ملی استانداردها نتوانست رایانه‌ای را برای خرید پیدا کند، بنابراین آنها دو ماشین سفارشی ساختند: سئاک (SEAC) برای آزمایشگاه‌های ریاضی کاربردی ملی در واشنگتن‌دی‌سی و اِسوَک، برای مؤسسهٔ تحلیل عددی در لس‌آنجلس.
ماژول منطق اِسوَک
رایانهٔ اِسوَک طوری ساخته شده بود که بتوان با استفاده از واحدهای ماژولار به آسانی قابل نگهداری و تعمیر باشد. این رایانه به این ترتیب برای اجرای برنامه‌هایی که اجرایشان بیش از 100 ساعت طول می‌کشید به اندازهٔ کافی قابل اعتماد بود و این موفقیتی بود که تعداد کمی از رایانه‌های اولیه توانستند به آن دست یابند.
صفحه‌نمایش لامپ ویلیامز استفاده‌شده در اِسوَک
بر خلاف حافظه‌های مدرن، داده‌های موجود بر روی لامپ‌های حافظهٔ «تلویزیونی» به‌صورت مستقیم قابل مشاهده بودند. در اینجا عبارت زِفیر (لقب کامپیوتر اِسوَک) بر روی صفحه نقش بسته است. از آنجا که این فناوری هنوز خودش را ثابت نکرده بود، ان‌بی‌اس اصرار داشت که طبله‌های مغناطیسی برای جای‌گزینی در دسترس باشند.