اذهان پشت انیاک
رونمایی از انیاک
سازندگان انیاک آن را در انظار عمومی به نمایش می‌گذارند. از چپ به راست: هومر اسپنس، جی. پرسپر اکرت (در حال کار با دستگاه)، جان ماکلی، جین جنینگز بارتیک (عقب تصویر و در حال کار با دستگاهی دیگر)، ستوان هرمان گلدشتاین و روث لیچترمن تیتلباوم (جلو سمت راست).
ذهن‌های پشت انیاک
همه در مورد آب‌وهوا صحبت می‌کنند. با این حال پیش‌بینی آن موضوع دیگری است، کاری دلهره‌آور که نیازمند محاسبات گسترده و پیچیده است. در سال 1941 جان ماکلی، مدیر گروه فیزیک کالج اورسینوس، مقاله‌ای را ارائه کرد که در آن رایانه‌ای الکترونیکی را برای انجام این کار پیشنهاد میکرد. یک سال بعد او به دانشکدهٔ مهندسی برق مور پیوست و به همراه مهندس برق پرسپر اکرت، پیش‌نویس طرح پیشنهادی برای ساخت انیاک را تهیه کرد. ماکلی برای جذب بودجه مجبور شد موضوع را جور دیگری مطرح کند و به جای پیش‌بینی آب‌وهوا، در مورد توانایی انیاک در انجام محاسبات مسیر پرتابه‌های بالستیک حرف بزند تا از حمایت ارتش برخوردار شود. هنگامی که پروژه در حال انجام بود، اکرتِ 24 ساله مهندس ارشد انیاک شد. ماکلی ایده‌پرداز و حامی انیاک بود.
جان ماکلی (1907-1980)
جان ماکلی، مشاور اصلی و رهبر الهام‌بخش پروژهٔ انیاک، راه پدرش را دنبال کرد و فیزیکدان شد. علاقهٔ مشترکِ او و پرس اکرت، که جوان‌تر بود، ماشین‌های محاسباتی بود و همین باعث شد دوستانی صمیمی شوند.
جی. پرسپر اکرت (1919-1995)
جی. پرسپر اکرت که اهل فیلادلفیا بود، از کودکی به‌طور غیرحرفه ای با تجهیزات الکترونیک سروکله می‌زد و در این زمینه سخت‌کوش بود. زمانی که هنوز دبیرستان را به پایان نبرده بود، با پیشگام فناوری تلویزیون، فیلو فارنسورث، همکاری میکرد. اکرت در روز تولد 24 سالگی‌اش مهندس ارشد انیاک شد.
جان برینرد: انیاک چیست؟
فهرست: 1. انیاک چیست؟ 2. پروژه چگونه شروع شد؟ 3. برینرد بر کرسی مسئولیت
جی پرسپر اکرت: چراغ‌های صورتی کوچک
جان ماکلی: قابل‌اطمینان بودن انیاک
مطالبات نظامی، راه‌حل‌های مهندسی
از آنجا که مسائل مربوط به جنگ مدام بیشتر و بیشتر به فناوری اتکا می‌یافت، ارتش ایالات متحده امریکا یک آزمایشگاه تحقیقاتی بالستیک در دههٔ 1930 ایجاد کرد. از جمله وظایف متعددش محاسبهٔ جداول شلیک خمپاره‌های توپخانه بود. در سال 1935 این آزمایشگاه یکی از دو تحلیل‌گر تفاضلی موجود در آن زمان را تحویل گرفت – تحلیل‌گرهای تفاضلی، دستگاه‌هایی مکانیکی برای حل معادلات دیفرانسیل بودند. دانشکدهٔ مهندسی برق مور در دانشگاه پنسیلوانیا تحلیل‌گر تفاضلی دوم را دریافت کرده بود. هنگامی که جنگ جهانی دوم آغاز شد «رایانه‌های انسانی» ارتش نمی‌توانستند از پس تقاضای فزاینده برای محاسبات توپخانه بر آیند. آزمایشگاه تحقیقات بالستیک و مدرسهٔ مور، انیاک را به عنوان راه حل الکترونیکی به‌منظور کاهش این عقب‌ماندگی توسعه دادند.
آزمایش توپخانه در میدان آزمایش ابردین
میدان آزمایش ابردین ارتش ایالات متحده امریکا در مریلند سلاح‌های جدیدی مانند این تفنگ 155 میلی‌متری را آزمایش کرد. انیاک در سال 1946 به‌منظور حل معادلات دیفرانسیلِ مسائل بالستیک به آنجا منتقل شد.
هرمان گلدشتاین (1913-2004)
سروان هرمان گلدشتاین رابط ارتش با پروژهٔ انیاکِ مدرسهٔ مور بود. گلدشتاین پیش از آن در دانشگاه میشیگان ریاضیات تدریس می کرد.